تورنتو، مونترال و ونکوور از جمله مقاصد محبوب مهاجران در کانادا هستند. هرچند، اکنون این شهرهای کوچکتر کانادا هستند که شروع به جذب مهاجران بیشتری نموده اند.
بین سالهای ۲۰۱۳ تا ۲۰۱۹، تعداد مهاجران مقیم در مراکز شهری کوچکتر رشدی ۴۵ درصدی را تجربه کرده اند، در حالی که چهار شهر بزرگ کانادا تنها شاهد رشدی ۹ درصدی بوده اند. در همین بازه زمانی، تعداد مهاجران جدید در سایر مراکز شهری سرشماری کانادا به میزان ۴۰ درصد رشد کرد.
نرخ مهاجرت که تعداد مهاجران به ازای هر ۱۰ هزار ساکن می باشد در شهرهای کوچکتر همچنان پایین تر از شهرهای بزرگتر است. این موضوع جای شگفتی ندارد زیرا مراکز شهری کوچکتر جمعیت کمتری دارند.
تورنتو یکی از بالاترین نرخ های مهاجرت کانادا با رقم ۱۶۳ به ازای هر ۱۰ هزار ساکن را دارد. ونکوور نیز با رقم ۱۲۸ به ازای هر ۱۰ هزار ساکن در جایگاه بعدی قرار دارد.
در حالی که نرخ مهاجرت برای مجموعا ۱۴ مرکز شهری کوجکتر، بالاتر از ۱۰۰ به ازای هر ۱۰ هزار مقیم بوده است. رجینا و ساسکاتون در ایالت ساسکاچوان هر دو نرخ مهاجرت ۱۹۳ و ۱۷۸ به ازای هر ۱۰ هزار ساکن را به خود اختصاص دادند که هر دو بالاتر از تورنتو می باشد.
سایر ۱۲ مرکز شهری کوچکتر با نرخ های مهاجرتی بالا شامل هالیفاکس، مونکتون، برندون، بروکز و های ریور می شود. این مراکز شهری کوچکتر شاهد موج بی سابقه ای از مهاجران به عنوان یک پاسخ مستقیم به چالش های پیش رو به دلیل پیری جمعیت و نیروی کار بوده اند.
کانادا برای بازیابی اقتصادی پس از کرونا، اکنون بیش از هر زمان دیگری به مهاجران نیاز دارد. نیروی کار کانادا بین سالهای ۲۰۰۹ تا ۲۰۱۹ به میزان ۱.۹۵ میلیون نفر رشد داشته که بخش عمده آن را مهاجران تشکیل داده اند.
این میزان رشد به ویژه در ایالت های نیوفاندلند و لابرادور و پرینس ادوارد مشهود بوده است.
ایالاتی که بیشترین رشد نیروی کار مهاجر را تجربه کرده اند، دارای سریع ترین نرخ رشد اقتصادی نیز بوده اند.
اما کاهش نیروی کار تنها چالش ناشی از پیری جمعیت نیست. کانادا اکنون با افزایش تقاضا برای خدمات بهداشت و درمان و همچنین برنامه های پشتیبان درآمد نیز مواجه است.
چنانچه مایلید بیشتر درباره فرصت های طلایی ورود به بازار کار کانادا و خدمات پشتیبانی ویژه ما در این خصوص بدانید، با ما تماس بگیرید.